Önce tohum olup toprağa düştü. Üç mevsim geçirdi yaşamla buluşmak için. Kökünden koparıldı vakti geldiğinde. Başıboş beklerken bir el uzandı, ince ince eledi her birini. Tezgahtaki yerini aldı sonra. Sabırla emekle dokundu yıllar yılı. Bir ömür verildi uğruna. Her biri ayrı duyguyu anlatan süslemeleri işledi üzerine göz nuruyla, şefkatle… Kandıra bezi keten tarlalarında başladığı yolculuğuna yaşamın her alanında devam ediyor. Masa örtüsünden çarşafa, gömlekten iç giyime kadar her alanda kullanılıyor. Ancak hızlı tüketimin yaygınlaştığı son dönemde yoğun emek isteyen bez de unutulmaya yüz tutuyor. Tohumu ekilmez olurken, köy kadınları dokuma tezgahlarını çoktan sobada odun yapıyor. Biri haricinde… Fahriye Teyze… Fahriye Teyze inatla sürdürüyor keten dokumayı. 60 yıldır bu işi yaparak ömrünü geçiriyor.