Marmaris Serçe Limanı’nda günümüzden bin yıl önce batan teknedeki buluntular, ona “Cam Batığı” ünvanını kazandırdı. Geminin 3 tonluk yükü arasında cam eşyalar, cam senceler ve hurda cam bulunuyordu. Bu, bin yıl önce de insanın camı geri dönüştürdüğünü göstermekte. Sonsuz kez geri dönüştürülebilen cam, zanaatkarların nefesiyle tekrar ve tekrar hayat buluyor. Fakat asıl önemli olan bugünün hayallerinin geçmişin anılarında saklı olması..

Kıyıya yakın bir yerde, 32 metre derinlikte kum bir zeminde, iskele üzerine yatmış durumda olan batık gemi, Prof. Dr. George F. Bass başkanlığında Türk ve Amerikalılar’dan oluşan bir ekip tarafından 1977-1979 yılları arasında kazılmıştır.

Dalgıçların nefesleriyle gün ışığına kavuşturulan milyonlarca cam parça, şimdi de birleştirilmeyi bekliyordu. Arkeologların benzersiz bir sabırla her bir cam parçayı bir diğer eşiyle birleştirmesi, bin yıl önceki yaşamın ipuçlarını yakalamamızı sağlayacaktı.

Böyle bir yap-bozu tamamlamaya cesaret eden arkeologlar bin yıl önce bu eserleri nefesleriyle şekillendiren ustaların sabrını miras almışlardı.

Bir dalgıç derinlerde nefes alabilmek için hava tüpüne ve regülatöre ihtiyaç duyar. Onun aldığı her nefes suya hareket verir, yükselen her bir hava kabarcığı, onun nefes aldığını gösterir. Tıpkı bir dalgıç gibi nefes verir cam ustası da. Onun teriyle soğuttuğu ateşte eriyen cam, nefesiyle şekillenir. Yeniden yaratır, camda izini bırakır. İki nefes bir olur, cama can üfler..